- қаър
- [قعر]а1. таг, таҳт, бун: қаъри баҳр, қаъри дара, қаъри дарё, қаъри чоҳ, қаъри ҷарӣ, аз қаъри баҳр нафт кашидан2. умқ, чуқурӣ, жарфо; ба тариқи истиора: аз қаъри дил баромадан (-и сухан, оҳу нола…); ба қаъри замин даромада рафтан, ба қаъри чашми касе нигоҳ кардан, дар қаъри худ фурӯ кашидани замин (чизеро ё одамонро); қаъри асрҳо гузаштаи хеле дур: аз қаъри асрҳо расидан, ба қаъри асрҳо расидан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.